Het is bijna zover!

We zijn al weer een maand verder sinds de laatste blog. De tijd gaat nu wel heel snel! Nog maar 3 nachtjes slapen en dan vertrekken we al naar Italië! Bijna een jaar geleden besloot papa mee te gaan doen met Forza4Energy4all. Na bijna een jaar van vele geldinzamelingsacties en trainingen is het aankomende vrijdag zover! De spanning en kriebels zijn nu volop aanwezig hier bij huize Brouwer! Maar we kijken er erg naar uit! Ook Dirk, Benno, Wilfred, Alexander en Pieter... de overige leden van team Forza4Sam!

Nog een keer samen trainen: Pieter, papa, Dirk en Wilfred

Papa's rug
Met papa's rug gaat het gelukkig nu veel beter. Hij heeft de laatste 3 weken toch weer regelmatig gefietst. Wel zijn mama en papa erg huiverig hoor. Ze zijn zo bang dat het nog alsnog weer mis gaat in papa's rug. Hij voelt 'm ook nog steeds, maar doet niet meer echt pijn.

Mama's rug
Met mama's rug gaat het gelukkig ook veel beter.Uit de foto's vorige maand is niks uitgekomen wat mama nog niet wist, nl. de scoliose (kromming in de rug). Ze heeft een nieuwe 'hobby': hoepelen! Schijnt goed voor de onderrug te zijn! Dus mama hoelahoept elke dag een paar minutjes! Voor de zekerheid gaat ze morgen nog een keer naar de chiropractor en dan duimen dat het goed gaat tijdens de lange reis naar Italie!

Alle hulp
Gelukkig krijgt mama alle hulp die ze zich maar kan wensen in Italie! Er gaat nl. heeeeeel veel familie mee om papa aan te moedigen en om mama te helpen met de verzorging van moi! Maar ook gaat Esther mee. Zij werkt bij de KinderThuisZorg en zorgt regelmatig voor mij al sinds ik 2 maandjes oud ben! Mama is superblij dat ze meegaat en ik vind dat ook wel heel erg gezellig! Ze doet altijd zulke leuke dingen met mij: schilderen, met m'n voetjes in een bak zand, kliederen met schuim, samen schommelen, wandelen, dansen en zingen!

 
Volle bak!
Papa en mama zijn al druk bezig met spullen pakken. Dat is zoveel! Sondebenodigdheden, voeding, katheterbenodigdheden, hooglaagstoel, wipper, wandelwagen, kleren, speelgoed, medicijnen.... Jullie snappen wel... een dakkoffer is wel nodig!
We zitten nl. ook nog met z'n vieren in de auto: Esther, tante Inge, mama en moi! Ja, jullie lezen het goed! Ik zit gezellig met 3 dames in de auto!  Papa gaat met het team in de bus van Forza4Energy4All.
 
Hoe gaat het nu met mij?
Met mij gaat het momenteel best goed. Anderhalf week geleden kon ik dat niet zeggen. Ik had nl. een week daarvoor de BMR-prik gekregen. In Genemuiden is mazelen geconstateerd en papa en mama werden toch best wel bang dat ik dat ook zou krijgen. Een gezond kindje komt er misschien na een week of twee wel weer boven op. Maar bij mij zal dat veel langer duren! Ook zou ik er een nare terugval van krijgen. Maar papa en mama wisten ook wel bijna zeker dat ik op de vaccinatie zou reageren, daarom hebben ze er ook altijd nog mee gewacht. En terecht, bleek dus... helaas! Op de achtste dag na de prik kreeg ik flink koorts en daar kreeg ik dus weer flink veel epilepsie van. En dat is echt heel erg naar. Het heeft wel 4 dagen geduurd! Dat viel tegen zeg! Ik heb vele paracetamol zetpillen gekregen om de koorts laag te houden. Maar toch... heb toch duidelijk veel meer last gehad. Zelfs nog een aanval van anderhalve minuut. Ik was daarna total loss!


Maar gelukkig gaat het nu weer stukken beter! Ik ben ook behoorlijk bezig hoor! Papa en mama lachen zich suf om mij!
Vorige week had ik bijv. de hele klamboe met schroef en al naar beneden getrokken! Daar lag ik dan onder een witte bult! Lachen dat dat was! Ik lag helemaal in de deuk!

 
Trots!
Ook zijn ze supertrots op mij, want ik laat de laatste tijd wel wat ontwikkelingen zien. Zo lag ik vorige week 180 graden gedraaid in bed (da's in mijn geval al heel knap gedaan!) en ik had mijn speen nog in! Normaal hou ik mijn speentje niet zo lang goed vast in mijn mond. Ik kan 'm ook niet zelf in mijn mond doen. Daar hebben papa en mama wat op gevonden: ik lig met een dun sjaaltje om in bed, die houdt de speendoek vast waaraan het speentje zit. Maar dat is wel erg warm. Toen ik laatst dus koorts had, mocht ie dus echt niet om. Blijkt dat ik 'm al best goed in mijn mond kan houden! Zelfs na 180 graden te hebben gedraaid, zat ie nog steeds in! Voor een gezond kindje misschien normaal... maar voor mij is dat niet zo vanzelfsprekend!



Maar wat ik nou ook de laatste 3 weken kan.... Mama drukt mijn blauwe muis knuffel in mijn rechterhand. Ik kan muis dan zelf overpakken in de linkerhand! En heel af en toe komt ie ook weer terug in m'n rechterhand!
Alles wat binnen mijn bereik ligt, probeer ik trouwens wel te pakken. Zo had ik laatst ook mama's bril te pakken! Haha!

O ja... en ik ben de laatste 4 nachten geen 1 keer wakker geweest! Papa en mama weten niet wat ze overkomt! Dat is echt nog nooit voor gekomen! En wat er nou anders is? We zouden het niet weten!
Hopelijk zet dit zich door tot in Italie! Dat zou nog eens een vakantie zijn!

Fietsen
Maar eerst moet er gefietst worden! De Gavia, de Mortirolo en de Stelvio! 100 Mensen zullen deze bergen gedwingen op de fiets of (hard)lopend! Allen zetten ze zich in voor kindjes met een energiestofwisselingsziekte, zoals Matt* en mij! Wat zal het bijzonder worden volgende week!

Mortirolo