Gisteravond zijn we terug gekomen van ons jaarlijkse
weekendje weg naar de Ronald McDonald Kindervallei met lotgenoten. We zijn met
in totaal 8 gezinnen en in ieder gezin zijn er 1 of 2 kinderen met een
energiestofwisselingsziekte. Op de 1 of andere manier schept dit een band die
al sinds 2013 bestaat.
 |
| Ronald McDonald Kindervallei | |
Elk jaar wordt er een foto gemaakt van de kinderen en
elk jaar denkt iedereen... hoe ziet die er volgend jaar uit? Sam is de eerste van deze groep die is overleden. Vele
mensen vroegen aan ons: ga je nu nog wel? Of durf je dat nog wel aan? Of wat
knap dat je gaat...
Eigenlijk was niet gaan geen optie voor ons. Eigenlijk heb
ik al jaren zelf gedacht, als er wel een kindje komt te overlijden, hoe mooi is
dat je elkaar hier ook in kunt steunen? Daarbij is echt iedereen ook op de
begrafenis van Sam geweest en dat deed ons zo goed!
Tuurlijk was het moeilijk afgelopen weekend. De rit erheen was al heel emotioneel. Voor het eerst naar het zuiden zonder Sam. Vervolgens in de Kindervallei heb ik denk ik bij iedereen gejankt... en bij de schommel, de draaimolen, op het dak van de
kindervallei, wandelend naar ons favoriete
restaurantje, etc. Overal zag en miste ik Sam. Maar dan voel ik Sam wel weer dichtbij me en dat vind ik fijn. Hoe moeilijk dat dan ook weer is.
 |
| Anniko steekt een kaarsje aan voor Sam en Matt in het kerkje van St. Gerlach |
|
|
 |
| denken in mogelijkheden :-) (en dit x 3) |
 |
| 10 km heerlijk gewandeld met Anniko |
 |
| fijne plek! |
 |
| Sterre en Willem |
Onze vrienden waren zo
ontzettend lief en zij misten Sam ook heel erg. We hebben zo het gevoel gehad
dat ze ons verwarmden en omarmden. We voelen ons echt rijk met zulke lieve
mensen om ons heen.
Zondagavond verrasten ze ons met een lief fotoboekje van Sam
waar iedereen over Sam in kan schrijven. Deze moeten we elk jaar weer meenemen
naar Limburg en kan die zo langzamerhand helemaal gevuld worden. Ook hebben we
een kaarsje samen aangestoken voor Sam en Matt. Zelfs de groepsknuffel ontbrak
niet!
Maandagochtend hadden we een hele bijzondere afsluiter. We
mochten de namen van Sam en Matt op de kritzelwand schrijven. Dit is een muur
in de Kindervallei waar allerlei namen van mensen staan om bijzondere redenen.
Sam en Matt mochten we vereeuwigen op deze muur, omdat Sam (en Matt) eigenlijk
wel een beetje bij de Kindervallei hoorde. Hoe bijzonder is dat! Mike (mama van
Noa) heeft dit voor ons gedaan terwijl we naar de muziek "Voor altijd je mama,
voor altijd mijn kind' draaiden. Erg emotioneel, maar zo mooi! En zo fijn dat
iedereen erbij was!
 |
| Mike bereid de namen alvast met potlood voor... |
|
|
|
|
|
 |
| Deze vind ik moeilijk... maar Sam en Matt staan op geschreven op de muur erachter... |
 |
| de mito-mama's | | | | |
|
|
|
|
 |
| de mito-papa's |
|
Lieve Saskia & Rob, Mike & Dion, Renate & Ferdinand, Saskia & Gertjan, Tom & Paula, Sandra
& Peter, Anke & Ramon en álle kinderen, dank jullie wel voor dit fijne
weekend, voor jullie steun en toeverlaat, voor jullie gezelligheid en
gekkigheid! Jullie willen niet weten hoe waardevol dit voor ons is!
